Wysoka
Wysokie Skałki przez Słowaków nazywane Vysoké Skalky - szczyt w Małych Pieninach, położony na granicy polsko-słowackiej; jednocześnie najwyższy szczyt w Pieninach i całego Pienińskiego Pasa Skałkowego. W historii spotykamy różne nazwy tego szczytu nadawane przez lokalnych mieszkańców; Kiczera czy Pamiarky. Druga nazwa związana jest wysiedloną ludnością Łemków i pochodziła najprawdopodobniej od istniejącej kiedyś w tym miejscu wieży triangulacyjnej – dawniej drewnianej wieży geodezyjnej. Nazwa Kiczera pochodziła od Połoniny Kiczera znajdującej się pod Wysoką, na południowo-zachodniej stronie góry. Obecnie najczęściej rezerwat Wysokie Skałki jest nazywany po prostu Wysoka. Ciekawostką jest, że Wysoka zaliczana jest do Korony Gór Polski.
Wysokie Skałki leżą w głównym grzbiecie Małych Pienin, pomiędzy szczytem Borsuczyny 939 m n.p.m., od którego oddziela je przełęcz Stachurówki 908 m n.p.m. i Kapralową Wysoką 935 m n.p.m., a szczytem Smerekowa 1014 m n.p.m. Z południowej strony Wysoka jak i całej Pieniny, graniczy z Magurą Spiską - masyw Wietrznego Wierchu, od której oddziela ją Przełęcz Korbalowa 730 m n.p.m, przez którą przebiega droga krajowa II kategorii nr 543 z Czerwonego Klasztoru do miejscowości Gniazda. Południowe zbocza opadające do doliny Horbalowego Potoku leżą na terenie słowackiego Pienińskiego Parku Narodowego, na północno-zachodnim stoku utworzono w 1961 rezerwat przyrody Wysokie Skałki - ścisłej ochronie podlega niewielki, ostatni zachowany w Pieninach fragment świerkowego boru górnoreglowego. Na Wysokich Skałkach, a także na znajdujących się na wschód od nich przygranicznych skałkach stwierdzono w 1981 występowanie rzadkiego gatunku rośliny, tak zwanej pluskwicy europejskiej.
Wysoka notowana jest w starych źródłach historycznych, prowadzono na nim nawet poszukiwania górnicze. W dokumencie górniczym z 1739 roku można przeczytać; „... ta góra jest najwyższa między innymi górami i okrągła, na której skała jest jako zamek. Przystęp do niej jest zbyt przykry, zaledwie człek pieszy wniść może.” Od dawna też była odwiedzana przez turystów, a w 1929 roku odnotowano zimowe wejście na nartach dokonane przez Mariana Gotkiewicza z towarzyszami.
Szczyt zbudowany jest z głównie z czerwonego wapienia krynoidowego. Od wschodniej i południowo-wschodniej strony znajdują się strome urwiska o wysokości od 5 do 20 m., w kierunku zachodnim na jego grani występuje kilka skalistych garbów i wystające skałki: Szurdakowa Skała i Fidrykowa Skała. Cały szczyt porośnięty jest lasem, jedynie sam wierzchołek jest kopułą skalną wystającą ponad linię chronionego świerkowego lasu. Z Wysokiej możemy obserwować piękne widoki na Tatry, Pasmo Radziejowej, Babią Górę, Magurę Spiską, Góry Lewockie oraz Pieniny.
Wysoka wschód słońca
Wysoka widok na Tatry
Wysoka widok na Tatry
Wysoka widok w kierunku Pienin Środkowych
