Dupuy Cognac - jak degustować francuski koniak?

Dupuy Cognac produkowany jest we Francji, a jego nazwa pochodzi od miasta Cognac położonego w departamencie Charentes we Francji. Po raz pierwszy nazwy koniak użyto w XVIII wieku, co oznacza, że historia koniaku jest lepiej udokumentowana i dłuższa niż jego szkockiego kuzyna, czyli whiskey. Mimo to koniak nie jest popularnym trunkiem – a szkoda, bo jest bardzo wykwintnym dodatkiem do koktajli i nie tylko.

Jak powstaje koniak Dupuy?

Koniak jest efektem destylacji wina wyprodukowanego ze szczepu Ugni Blanc. Wino poddawane jest dwukrotnej destylacji w miedzianych alembikach, a następnie leżakuje w beczkach dębowych. Koniaki zaliczane są do blendów, ponieważ stanowią mieszanki z różnych odmian o różnym czasie leżakowania, dzięki czemu trunek zyskuje bogactwo smaków i aromatów. Przykładowo Dupuy Cognac to kompozycja koniaków Grande Champagne, Petite Champagne i Fins Bois, dojrzewający w dębowych beczkach przez 5 lat. 

Najstarsze koniaki liczą sto lat i przechowane są w największych domach koniakowych. Niewielkie ilości takich koniaków dodawane są do limitowanych serii, które osiągają zawrotne kwoty sprzedaży. Takim wyjątkowym trunkiem jest Hennessy, która powstała z destylatów trzymanych w beczkach przez 130 lat! Hennessy whisky zawiera kompozycje blisko 100 rzadkich eaux-de-vie i zadziwia obszernym bukietem smaków. Innym przykładem są koniaki Larsen, których produkcja rozpoczęła się już 1926 roku, a firma jest już zarządzana przez trzecie pokolenie. Larsen Koniak eszampan dostępny jest w wersji VS, VSOP i XO. Są to nazwy wskazujące na klasę koniaku i czas przechowywania destylatu, Najbardziej szlachetne są koniaki sygnowane jako XO, czyli Extra Old, które dojrzewają przez 10 lat.

Jak pić koniak?

Koniak jest trunkiem wytrawnym, ale wyczuwalne są w nim słodkie nuty. Początkowo gorzki i nieco korzenny smak przechodzi w słodycz winogron z odrobiną pikanterii czarnego pieprzu, co potęguje doznania podczas degustacji. W koniakach spotkać można nuty waniliowe, aromaty suszonych owoców i przypraw korzennych. Koniak należy podawać w koniakówce, czyli w kieliszku o lekko zwężającym się ku górze kształcie, który potocznie nazywany jest tulipanem. Kieliszek trzymany jest nie za nóżkę, ale obejmuje się go dłonią, dzięki czemu trunek powoli się podgrzewa, co pozwala na uwolnienie pełni aromatu. Koniak należy pić powoli, degustując się stopniowo zmieniającym się smakiem. Obecnie jednak koniak coraz częściej serwuje się w formie dodatku do koktajli, lekko schłodzony. Na bazie koniaku powstaje na przykład Digestif, czyli dodatek do posiłków.