Lasy w Pieninach
Ze względu na bogatą rzeźbę i urozmaicenie terenu lasy nie tworzą jednolitego systemu, mimo że występują prawie całkowicie w jednym piętrze roślinności - reglu dolnym. W Pieninach prawie zupełnie brak jest lasów pogórza. Charakterystyczną cechą jest zróżnicowanie szaty leśnej w zależności od ekspozycji zboczy. Na stokach północnych największy udział powierzchniowy ma rozwijający się na glebach brunatnych zespół buczyny karpackiej. Gatunkami dominującymi w drzewostanie są buk i jodła lub tylko jeden z tych gatunków. Domieszkę zwykle stanowi świerk oraz gatunki liściaste: jawor, wiąz górski, lipa szerokolistna. W runie występują żywiec gruczołowaty, paprotnik Brauna, żywokost sercowaty, zdrojówka rutewkowata.
Zbiorowiska borowe występujące w Pieninach są z reguły sztucznego pochodzenia. Powstały one w wyniku wycięcia naturalnych drzewostanów bukowych i jodłowo-bukowych. Jedynie niewielki płat świerczyny rosnący w Małych Pieninach pod Wysoką ma cechy boru górnoreglowego. Rozwija się on na trudno wietrzejącym podłożu wapiennym. Gleba jest silnie kwaśna. W drzewostanie dominuje świerk. Runo porastają charakterystyczne dla borów borówki, widłaki, gruszyczki. 
W głębokich, cienistych wąwozach i żlebach Pienin Właściwych, na wapiennym rumoszu rozwija się rzadki typ lasu - jaworzyna górska, znany w Polsce poza Pieninami z Bieszczadów oraz nielicznych stanowisk w Sudetach (Góry Kaczawskie), na Jurze Krakowsko-Częstochowskiej i Beskidzie Niskim. W dobrze wykształconych jego płatach drzewostan buduje jawor z domieszką klonu, jesionu, wiązu górskiego, buka i jodły. Zbiorowisko to zajmuje jedno z najżyźniejszych siedlisk leśnych, o umiarkowanie wilgotnej, próchniczej glebie, która gromadzi się między rumoszem skalnym. Żyzna warstwa mineralno-próchnicza sięga tu nawet poniżej metra głębokości. Rozwija się w niej bujne runo z dominującą miesiącznicą trwałą oraz języcznikiem zwyczajnym i glistnikiem jaskółcze ziele.
Strome południowe zbocza, w strefie kontaktowej ze skałkami lub na skalistych grzbietach Pienin Właściwych porastają charakterystyczne dla Pienin ciepłolubne buczyny i jedliny. Są to wielogatunkowe lasy, gdzie drzewostan tworzą oba z wymienionych gatunków o różnym udziale uzależnionym od położenia. Przewaga świerka ma charakter antropogeniczny. W domieszce rosną: grab, jawor, lipa szeroko- i drobnolistna, jesion, wiąz górski. W runie występuje wiele gatunków rzadkich i chronionych, m.in. rozpowszechnione w Karpatach południowych, a w Polsce występujące jedynie w Pieninach i osiągające tu północną granicę zasięgu w Europie, turzyca biała i wiechlina styryjska. Swoje siedliska mają tutaj rzadkie storczyki: buławnik wielkokwiatowy, buławnik mieczolistny, kruszczyk drobnolistny. Częste są dzwonki: brzoskwiniolistny i jednostronny, przytulia Schultesa oraz kozłek trójlistkowy.
W Pieninach Właściwych odsłonięte grzbiety i półki skalne o wystawie południowej porastają reliktowe laski sosnowe. Drzewostan tworzy głównie sosna zwyczajna, rzadko występują jodła, buk i świerk. Sosny rosnące pojedyńczo na skałkach mają specyficzny pokrój: skarlały pień, nisko osadzone i poskręcane konary, parasolowaty kształt korony. W laskach pokrój drzew staje się bardziej zbliżony do przeciętnego. Ze względu na małą powierzchnię lasków runo stanowi do pewnego stopnia przypadkową mieszaninę elementów leśnych i murawowych. Występują w nim: sesleria skalna, turzyca biała, trzcinnik pstry, kruszczyk rdzawoczerwony, turzyca palczasta.
W obrębie ciepłolubnej buczyny do wysokości nie przekraczającej 480 m npm spotyka się w przełomie Dunajca niewielkie płaty lasu, które zaliczyć można do grądów. Fragmenty grądów różnią się florystycznie od otaczających je lasów jodłowo-bukowych obfitszym występowaniem i lepszym odnawianiem się grabu i lipy drobnolistnej. Charakterystycznymi gatunkami roślin występującymi w runie są: gwiazdnica wielkokwiatowa, turzyca owłosiona, przylaszczka. 
Aluwia górskich rzek w miejscach okresowo zalewanych wodami powodziowymi porasta nadrzeczna olszyna górska. Okresowe zalewanie warunkuje istnienie tej biocenozy. Wezbrane wody osadzają cząstki mineralne wraz z substancjami odżywczymi, dzięki czemu gleba jest bardzo żyzna. Równocześnie eliminują gatunki, które nie tolerują zalewania (braku tlenu) lub też przysypania naniesionym iłem. Powstaje specyficzny zespół, który nie może istnieć w warunkach ustabilizowanego poziomu wody w rzece. Drzewostan tworzy olsza szara. W domieszce częste są: wierzby - iwa i krucha, jesion, czeremcha. W runie dominuje podagrycznik pospolity, jeżyny, lepiężniki - wyłysiały i różowy. Składnikiem tych lasów jest rzadki i chroniony pióropusznik strusi.
Na wypłaszczeniach stoków w miejscach wysięków wody rozwija się zespół bagiennej olszyny górskiej. Drzewostan tworzy głównie olsza szara. W runie występują: świerząbek orzęsiony, knieć błotna i górska, kozłek całolistny, niezapominajka błotna.
Żródło www.pieninypn.pl fot. s.m.art
